ԵՐԵՎԱՆ, 11 հունվարի — Sputnik. Նախախորհրդային պատմության ողջ ընթացքում հայերը Հին Նոր տարի չեն նշել: Ազգագրագետ Կարինե Բազեյանն այս հանգամանքով է պայմանավորում նաև տոնի հետ կապված ազգային ավանդույթների, կերակրատեսակների բացակայությունը:
Այս համեմատաբար նոր տոնը, որը մինչ օրս էլ միանշանակ չի ընդունվում հայ հասարակության կողմից, ազգագրագետի համոզմամբ հայկական մշակույթ է ներմուծվել Ռուսաստանից: Երբ Ռուսաստանում 1918թ-ին ընդունվեց Գրիգորյան տոմարը, ժողովուրդը սկսեց բոլոր իրադարձությունները նշել երկու անգամ՝ նոր և հին տոմարներով:
ՙԴա ավանդաբար մեր մշակույթում չի եղել, մենք հին տոմարով Նոր Տարի հասկացություն մեր տոնածիսաշարում չենք ունեցել: Մեր ձմեռային տոների ծիսակարգում հունվարի 1-ին եղել է Նոր Տարին, հունվարի 6-ին՝ Քրիստոսի ծնունդը, ապա՝ Սուրբ Սարգիսը, Տյառնընդառաջը: Եվ մեր ժողովուրդը տոնել է այն տոները, որոնք հաստատագրված են եղել եկեղեցու կողմից: Այսինքն՝ հին ու նոր տոմարի խնդիր չի եղել՚,- ասաց Կարինե Բազեյանը:
Խորհրդային տարիներին Նոր Տարին շատ ավելի կարճատև տոն է եղել: Խորհրդային աշխատավոր ժողովուրդը հունվարի 3-ին արդեն ստիպված էր աշխատանքի գնալ:
ՙԽորհրդային իշխանությունն աթեիստական իշխանություն էր, եկեղեցական ոչ մի տոն պաշտոնապես թույլ չէր տրվում նշել: Այն ժամանակ Նոր Տարին ընդամենը 2-3 օր էր տևում, հունվարի 3-ից կրթօջախներում դասերը սկսվում էին, բոլոր պետական հիմնարկները սկսում էին աշխատել՚,- ասաց ազգագրագետը:
Ավելի ուշ, երբ թույլ տրվեց նշել նաև եկեղեցական տոները, տոնական օրերը փոքր-ինչ ավելացան: Իսկ հին տոմարով Նոր Տարին նշելու սովորույթն էլ պարզապես տոնի զգացողությունն ու տոնական տրամադրությունը մի փոքր էլ ավելացնելու առիթ է:
